Vengo'yu izledikten sonra, belki de hüzün ve neşe bir endülüs'te ve bir de balkanlar'da bu kadar bir olmuş, bu kadar harmonik bir hale gelmiş ve bu kadar gerçek olmuş diye düşünmüştüm. Şimdi Gadjo Dilo'yu hatırlarken sanırım doğru düşünmüşüm diyorum.
burda pür neşe:
ve burda neşe ve daha çok hüzün embedded:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder